Nicolette Kluijver: 'Weg met de schaamte, ik ben een Mevrouw!'

In je geest kan ouder worden lastig zijn. Maar niet voor Nicolette. Sterker: ieder nieuw jaar op de teller is voor haar een reden tot uitzinnige blijdschap. Als vaste columniste bespreekt zij herkenbare onderwerpen. Nicolette Kluijver (34) heeft een klinkende carrière als tv-presentatrice. Ze is een meer dan liefdevolle moeder (van drie), houdt zielsveel van dieren en heeft een ongeremde levenslust.

'Ik vond ouder worden vroeger best wel irritant. Zeker na mijn 25ste begon ik het toch een beetje vervelend te vinden. Het moment waarop je voor de eerste keer met ‘mevrouw’ wordt aangesproken, dat is toch wel een dingetje. Of dat een kind vraagt: ‘Mag ik úw hondje aaien.’

‘Zeg maar jé, hoor.’
‘Dank ú wel, mevrouw, leuk beest!’ Tja, het is wat confronterend.

Altijd de jongste

Ik was altijd de benjamin op mijn werk. Bij BNN was iedereen al jong, maar over het algemeen was ik toch nog steeds de jongste. Ik begon daar op mijn 21ste als reporter en al snel mocht ik  '3 op Reis' presenteren. Mijn vrienden konden niet geloven dat ik zo jong al zo veel landen kon bezoeken. En op mijn 27ste was ik de jongste uit mijn vriendinnengroepje die een kindje kreeg. Maar plots komt het moment, als een bliksemschicht bij heldere hemel.

Als je praat met je nieuwe collega, een koffietje drinkt op de sportschool met de lerares, een ditjes-en-datjes-gesprek voert in de supermarkt, het moment dat je je realiseert dat je niet meer de jongste bent. Begrijp me niet verkeerd, ik vind mezelf nu ook nog jong. Ik ben 34 jaar en ik vind dat oprecht niet oud, maar dat je niet meer de jongste bent in veel gezelschappen, die overgang had ik even gemist. Nu ben ik niet meer ‘die jonge pup die op haar leeftijd al zo veel heeft meegemaakt’. Niet meer die superjonge moeder (voor Amsterdamse begrippen) die nu al aan kinderen begint. Ik ben nu gewoon 34. Een vrouw met drie kinderen. Een MEVROUW.

Erkentenis

Toen ik dertig werd, keek ik naar mijn kledingkast. Plots had ik vraagstukken. Mag ik als dertiger nog wel die trui aan met de tekst ‘Bad girl’? Zijn die roze hippe Nikes met flitsend paars teken niet meer iets voor in de kast van een twintiger? Nog steeds heb ik af en toe een conflict met mezelf. Wie ben je als je een dertiger bent? Toch heeft mijn leven een wending gekregen, en ben ik mijn ziekte van twee jaar geleden daar zo dankbaar voor. Ouder worden is de BOM! Ik vind het nu zo’n erkentenis.

Ik ben zo ongelofelijk blij en uitzinnig met ieder nieuw jaar op de teller. Ik was me laatst aan het omkleden in de kleedkamer van de sportschool en er was net een groepje oudere dames klaar met hun wekelijkse aqua-aerobicsklasje. Het was één grote klaagzang die de kleedkamer binnenkwam. De ene dame had het te koud gehad, de andere juist te warm. Wat staat die housemuziek toch hard in die kleedkamers en wat zijn die kluisjes toch klein! Er werd gebromd, gemokt en gemurmeld. Een samenhorigheid en verbondenheid door samen lekker te mopperen.

En omarm het!

Ik was me aan het omkleden om mijn jonge botten even in het stoombad te gooien. Maar terwijl ik het gestommel en geklaag hoorde, ging ik even zitten in mijn grote witte handdoek. Ik deed mijn ogen dicht en luisterde naar de dames.

Zachtjes zei ik tegen mezelf: ‘Wat hoop ik toch dat ik over veertig jaar uit zo’n aerobicsklasje schuifel. Dat ik ook mopper over de luide muziek en het koude water.’ Bij ouder worden hoort blijkbaar ook een beetje het klagen over ditjes en datjes. Zolang het klagen is over koud water, of juist te warm... Wat heb je dan een mooi leven. Een lang leven, met kleine frustraties die blijkbaar ook een mooie binding zijn met leeftijdsgenoten. Ik wens dat ik op een dag zo oud ben en dat ik mag klagen dat ik mijn leesbril niet kan vinden. Wat lijkt het me een prachtig iets om oud te mogen worden. Het liefst natuurlijk – net als iedereen dat wenst – zo gezond mogelijk. In mijn hart forever young. Maar dat ouder worden ga ik omarmen! Weg met de zelfoordelen: kan dat wel op deze leeftijd? Weg met de schaamte: ik word ouder. Omdraaien, die hap: IK WORD OUDER... AND I LOVE IT! BRING IT ON!'

Lees de volledige column van Nicolette in WENDY 28.