Na haar scheiding belandde Mariët in een zwart gat. Haar partner vertrok met de noorderzon en ze wist niet goed wat ze met haar leven aan moest. Uiteindelijk besloot ze met een sjoelbak door Europa te reizen. ‘Ik wilde écht persoonlijk contact maken met mensen onderweg en was onbewust op zoek naar verhalen van de mens achter de mens.’
‘Zo daar lag ik dan: ziek op de bank bij een goede vriendin in Duitsland. Het was februari 2015 en ik had geen idee hoe ik verder moest met mijn leven. Ik had het tot oktober 2013 goed voor elkaar: een eigen bedrijf met mijn inmiddels ex-partner in Bolsena, Italië. Ons bedrijf liep als een trein. We woonden in een gedeelte van een oud palazzo met een prachtige ommuurde binnentuin in het centro storico. La dolce vita was daar.’
‘Maar het la dolce vita gevoel viel in een klap weg toen mijn ex-partner met de noorderzon verdween. Uit zowel mijn privé leven als uit ons bedrijf. We hebben 27 jaar lang lief en leed gedeeld en zijn samen volwassen geworden. En opeens zat ik in een caravan op de Veluwe. Hier kon ik tijdelijk in terecht. De verdwijning van mijn ex-man is zowel privé als zakelijk een van de pijnlijkste ervaringen in mijn leven, zo niet de pijnlijkste. Tot op de dag van vandaag heb ik hem nooit meer gezien. Dit belangrijke stuk van mijn leven is een open boek, met heel veel vraagtekens. Sommige vraagtekens zijn een punt geworden, maar een aantal vraagtekens zullen voor altijd open staan.’
De man met de hamer
‘Oplossingsgericht als ik ben, ging ik vol goede moed het nieuwe jaar in. Het werd een jaar vol met ups en downs. Wonder boven wonder hield ik als een volmaakt jongleur alle ballen in de lucht. Ondertussen speelde ik de hoofdrol in de slechtste soap ooit, mijn eigen soap. Het leven voelde als een dominospel en het leek of alles wat ik lief had om moest vallen. Wanneer ik dacht dat het niet erger kon kwam er toch weer een omgevallen steentje bij. Op dat moment had ik graag een aantal jaren overgeslagen. Maar zo zit het leven niet in elkaar.’
Pelgrimage met een sjoelbak
‘Ik wist dat ik terug wilde naar Bolsena, maar hoe maakte ik die nieuwe weg terug? Door het verdwijnen van mijn ex-partner was Bolsena voor mij niet meer zo mooi. Teveel herinneringen en vraagtekens hielden mij bezig. Om terug te gaan naar Bolsena en mijn bedrijf moest ik voor mezelf een nieuwe weg inslaan. Fris en met mogelijkheden, vanuit kracht in plaats van verdriet en vraagtekens. Bolsena ligt aan de oude pelgrimsroute naar Rome, maar lopen was praktisch gezien niet haalbaar. Ik besloot met mijn busje, hond Djazzy en een sjoelbak terug te rijden naar Bolsena over de oude pelgrimsroute. Zes landen en veertien steden deed ik aan. In mei begon mijn avontuur nadat ik van de Nederlandse Sjoelbond een prachtige wedstrijd sjoelbak had mee gekregen. Misschien denk je: waarom sjoelen? Maar ik wilde écht persoonlijk contact maken met mensen onderweg en was onbewust op zoek naar verhalen van de mens achter de mens. Sjoelen is een makkelijk spel en ondanks de grote van de sjoelbak makkelijk neer te zetten op centrale plekken in de steden. Daarnaast wilde ik contact met mensen die niet wisten wat er in mijn leven was gebeurd. Hoe geweldig lief en fantastisch goed ik ben opgevangen door familie en vrienden het werd tijd om weer vooruit te gaan en dat moest ik alleen doen.’
Op pad
‘Ik had mijn auto volgeladen met stoffen vlaggentjes voor een maand. Deelnemers konden hierop in hun eigen taal het ultieme spel uit hun kindertijd opschrijven of tekenen. De vlaggetjes hing ik onderweg op en heb ik aan het einde van mijn reis geëxposeerd in Deventer en Den Bosch. In deze steden mocht ik ook mijn verhaal vertellen aan belangstellenden. Mijn verhaal vertel ik nu om zonder boosheid en rancune. Beide gevoelens zijn er op sommige momenten natuurlijk nog steeds, maar de scherpe randjes gaan er af en mooie herinneringen komen terug. Via Duitsland reed ik door naar Frankrijk en Zwitserland om daarna door te gaan naar Italië en te eindigen in Bolsena. ‘
Leven in het nu
‘Het was een periode van volop leven in het nu. Met Djazzy aan mijn zijde zocht ik een plek om mijn sjoelbak neer te zetten en mensen te ontmoeten. De ene keer stonden we in een park, dan weer op een plein of langs de kant van de weg. Ik had geen plan en wilde het gewoon laten gebeuren. Zo ontmoette ik de meest bijzondere mensen met geweldige levensverhalen. Ik had nauwelijks iets te besteden dus reisde ik zo goedkoop mogelijk, en sliep in mijn busje meestal op een parkeerplaats bij een benzinepomp waar ik naar de wc kon en douchen. Koken deed ik op mijn camping gasstelletje en vaak kreeg ik eten onderweg.’
Mijn weg terug naar Bolsena
‘Na een maand sjoelen met vreemden kwam ik in Bolsena aan. Hier wachtte mij nog een verrassing: mijn prachtige huis was leeg gehaald, al mijn dierbare spullen waren weg. Gelukkig had ik in Bolsena ook nog een caravan staan en kon ik daar drie maanden verblijven. Ik koos ervoor om samen met mijn lieve hond Djazzy alleen te zijn. Ik moest alleen voelen of Bolsena nog mijn plekje was. Vond ik het Meer van Bolsena nog net zo mooi en voelde ik me veilig daar? Mijn bijzondere ontmoetingen die ik onderweg had, zijn voer voor vele verhalen. Happy me: ik heb de nieuwe weg naar Bolsena mogen maken.’
‘Bolsena is mijn thuisbasis en mooier dan ooit. Het is ‘mijn’ authentieke Italiaanse stadje op 115 km van Rome. Hier organiseer ik de mooiste beleefvakanties voor alleenstaanden en verhuur ik prachtige vakantieadresjes.
Benieuwd naar de reizen die Mariët aanbiedt? Bekijk hier haar site!
