Humita, 43 jaar, had een perfect leven. Mooie baan bij de televisie, de liefste man op aarde en een geweldig liefdevolle familie. Tot het lot toesloeg. In een jaar verloor ze haar moeder, man en haar droombaan. Ze vertrok naar India, liet alles achter en daar startte haar nieuwe hoofdstuk. Nu jaren later zegt ze: ‘Ik ben nu gelukkiger dan ooit.’

‘Een van mijn laatste grote projecten was het nieuwe programma The Voice of Holland. Ik was daar commercieel manager. Gedurende de jaren reisde ik de hele wereld over en sliep in de meest luxe vijf sterren hotels. Ik had een waanzinnige man waarmee ik verloofd was. De perfecte man die heel veel van mij hield en ik van hem. Ook had ik een liefdevolle familie, mijn moeder was mijn beste vriendin, ik sprak haar meerdere keren per dag en ik deelde veel met haar. Echt een mooi leven, alles wat mijn hartje begeerde. Een rijk leven met de leukste vrienden, we gingen regelmatig met onze boot varen, gingen naar mooie feesten en festivals. Tot dat grote keerpunt in mijn leven, de handrem ging erop. Alles stopte, gitzwart, in één keer.’

Verdoofd

‘In nog geen jaar verloor ik de drie dingen waar ik voor leefde. Mijn moeder werd ziek, ze had terminale kanker. Een heftig proces, waar ik enorm verdriet van had. Tegelijkertijd had ik het drukker dan ooit op mijn werk en werkte ik zestig uur per week. Vervolgens werd ook mijn partner ernstig ziek. Hij overleefde gelukkig, maar na zijn ziekte konden wij elkaar niet meer vinden en uiteindelijk zijn wij uit elkaar gegaan.

Ik weet nog heel goed dat ik daarna weer terug op kantoor was. Mijn kamer zat naast die van John de Mol. De kamer was van glas, een soort vissenkom. Ik zag iedereen komen en gaan, iedereen liep haastig langs. Het waren drukke weken vlak voor de launch van de eerste aflevering van The Voice. Ik zat daar maar. Het was net een TGV die met hoge snelheid voorbijkwam en ik kon niet meer instappen, hij raasde zo aan mij voorbij.

Ik stond op een ochtend voor de spiegel in mijn prachtige huis en ik dacht: ‘Wauw, ik ben gewoon alles kwijt waarvoor ik leefde. Alles wat belangrijk voor mij was, is er gewoon niet meer.’

Mijn omgeving reageerde heftig en wisten niet hoe ze mij moesten troosten. Ze waren bang dat het misschien wel helemaal mis zou gaan want zoveel verdiet in 1 keer kan toch niemand aan. Met het pinksterweekend kwamen mijn vrienden drie dagen lang op visite en bleven uren aan mijn zijde. Ik was verdoofd, at en dronk niet, en kon de emoties niet toe laten. In mijn media jaren heb ik goed geleerd hoe je je mannetje moet staan. Mijn goed aanwezige mannelijke energie kon ik altijd goed inzetten, mensen zagen mij als een echte powervrouw.’

Kiezen voor mijzelf

‘Die ene memorabele dag, voor die spiegel voelde ik sterk dat ik een keuze moest maken, namelijk kiezen voor mezelf. De enige die mij kon helpen nu, was ikzelf.
Wat heb ik nodig? Waar word ik gelukkig van? Het antwoord was toentertijd: reizen.

Ik moest weg van alle negatieve energie en hectiek. Ik heb alles opgezegd en ben met een kleine koffer richting Schiphol gegaan. Ik kocht een open ticket en dacht: ik zie wel waar ik beland. Iedereen was in shock. Zij vonden juist dat ik hier bij mijn familie en vrienden moest blijven. Maar ik hield voet bij stuk, ik koos voor mezelf.

Ik kwam aan in India en het fijne was dat niemand mij daar kende. Niemand kende mijn vreselijk trieste verhaal. Daar nam ik het besluit om voor het eerst te gaan mediteren want veel mensen in mijn omgeving deden dat toen al. Ik ben van Indiase afkomst maar mediteren was nog geen onderdeel van mijn leven. Maar daar in India kwam dat stemmetje op die zei dat mediteren wel goed voor mij zou zijn waarschijnlijk. Ik ben naar een meditatie-oord gegaan en zei tegen die mevrouw aan de balie: ‘Doe mij maar het aller-allerlangste en grootste programma die je hebt.’ Ze vroeg mij of ik ervaring had met mediteren. Dat had ik niet, maar ik had natuurlijk wel genoeg bagage.

Vervolgens had ik een intake gesprek. Ze vertelde dat we zeven dagen gingen lachen, zeven dagen gingen huilen en zeven dagen stil zouden zijn. Het eerste wat mij te binnen schoot was: oh my god, hoe dan? Ik ben nog nooit een minuut stil geweest in mijn leven. Maar ik ging het grote avontuur wel aan.’

Meditatie-oord

‘Wauw! Wat een ervaring was dat! Het mediatie-oord was heel luxe en ik verbleef in een prachtig hotel. Het was een zeer bijzondere gewaarwording. Ik ben namelijk enorm gehecht aan mijn kleding, mijn kleding reflecteert exact hoe ik mij die dag voel. Maar daar op dat meditatie-oord moest iedereen dezelfde kleding dragen. In shock, ik vond dat verschrikkelijk, ik voelde een enorme weerstand tegen alles.

Maar dit zou een nieuw hoofdstuk worden en ik had niets te verliezen dus waarom ook niet. Het was de beste keuze die ik tot dan toe had gemaakt. Eenentwintig dagen lang ondergedompeld worden in een totaal nieuwe ervaring, in een lieve groep mensen met professionele begeleiding. Ik kwam in een ritme met een vast dagelijks schema. Waarbij we ´s ochtends vroeg opstonden, vervolgens ontbeten en het verdere dagprogramma was uitgestippeld voor ons. Dat was het begin van mijn nieuwe journey.

Een paar weken later ben ik teruggegaan naar die speciale plek waar ik met mijn moeder altijd kwam. We deden elk jaar een moeder-dochter trip naar India. We bezochten een school en een weeshuis, die wij ook steunde. We brachten ingezamelde spullen en kleding voor ze mee die we in Nederland verzameld hadden. Tegen het schoolhoofd, Noor, heb ik altijd gezegd: ´als ik ooit de kans krijg dan kom ik mijn hart en energie geven.´ Dus dat ben ik uiteindelijk ook gaan doen. Dit heeft mij goed gedaan in mijn proces van rouw en helen. Als je grote life events, zoals verdriet of verlies wil verwerken dan is ´geven´ heel krachtig. Liefde geven, aandacht geven en zorg bieden.

Maanden ben ik daar Engelse les en handarbeid gaan doceren en heb uiteraard elke dag met de kindjes geknuffeld. Tevens besloot ik daar tijdelijk te gaan wonen. In samenwerking met de school en een team van Nederlanders heb ik bijzondere projecten opgezet.

Uiteraard ben ik ook volop gaan genieten. Ik ben naar Goa gereisd en werd daar opslag verliefd op een knappe Indiase yogadocent, die tien jaar jonger bleek te zijn. Juicy detail: in het begin loog hij over zijn leeftijd en snoepte er 3 jaar af. Het was oprecht net een film. Hij had een motor dus we reisde samen avontuurlijk en romantisch door Goa, waarbij we geen feestje aan ons neus voorbij lieten gaan. Dit was mijn rebound kan ik nu wel zeggen.

Momenteel ben ik gelukkiger dan ooit en heb ik een mooi, liefdevol leven. Ik moet wel afkicken, de afgelopen jaren was ik veel op reis voor mijn werk maar door Corona hebben mijn coachings–clienten hun live afspraken gecanceld en al mijn boekingen voor retraites en trainingen zijn verschoven naar 2021. ‘Female Empowerment & Vrouw en Seksualiteit, daar ligt mijn focus en binnenkort lanceer ik mijn online training, ‘Corona-proof’! En einde van het jaar komt mijn boek uit. Ik heb nu een praktijk aan huis in Amsterdam waar ik nog cliënten ontvang en gelukkig kan ik nog steeds uitstekend mijn werk doen, ook online via computer, en ben ik drukker dan ooit.

Onlangs zei mijn vader tegen mij ‘Lieve dochter, ik vind het zo fijn om je weer zo gelukkig te zien! Toen zei ik hem ‘Ja hé papa, dat heeft wel even geduurd.’ Waarop mijn papa zei; voor rouw staat geen tijd. Ik ben trots op jou!´