Jarenlang voelde Marjolein Berendsen (40) zich anders dan anderen. Ze bleek hoogsensitief te zijn met een intuïtieve gave. Haar leven kwam tot een keerpunt toen ze letterlijk gestopt werd door een auto-ongeluk. Inmiddels is ze gelukkiger dan ooit en leeft ze volgens haar zielsmissie.

‘Vroeger voelde ik al dat ik anders was. Ik was het gevoelige meisje dat dingen aanvoelde. Bij ons thuis werd niet over emoties gesproken. Als mijn moeder verdrietig was of mijn vader juist boos, werd ik nieuwsgierig. Hoe minder we de kinderen vertellen, hoe beter, vonden ze in die tijd. Daardoor voelde ik enige afwijzing. Als gevoelig meisje moest ik mij staande houden. Zeker toen ik ook een paranormale gave kreeg. ‘Oh my god, kan iemand dit helpen ophouden’, dacht ik toen. Op mijn zestiende ging ik naar een paranormaal therapeut in de hoop ervan af te komen. Zij heeft mij geleerd om ermee om te gaan. Een paar jaar later leerde ik pas de term hoogsensitief (HSP) kennen. In de jaren negentig was er niet veel over bekend. Én als er al iets over werd gezegd, waren het vaak de muurbloempjes. Het klassieke beeld van de HSP’er werd dat het de introverte types waren. Maar als je mij kent, weet je dat ik niet introvert ben. Er was veel te ontdekken over HSP, juist vanuit de holistische visie. Hoe komt de informatie binnen en hoe kan je dat omzetten tot je kracht? Tijdens mijn holistische zoektocht begon ik het steeds meer te begrijpen. Zo kon ik zien wat het spiritueel, energetisch, fysiek en emotioneel met mij deed.

Het was mijn eigen ontdekkingsreis. Mijn ouders zagen dat ik bepaalde vraagstukken had, waar zij mij de antwoorden niet op konden geven. Ik voelde wel liefde en steun, maar ook de eenzaamheid in het niet begrepen worden.’

Letterlijke stop

‘Hoewel ik er meer mee kon omgaan, bleef ik mij aanpassen. Zowel op de middelbare school als de jaren erna. Ik was 21 toen ik een opleiding deed voor paranormaal energetisch therapeut. Maar dat deed ik ernaast. Het was iets voor mezelf. Ik probeerde met man en macht normaal te zijn, tot ik op mijn 27^ste een ernstig auto-ongeluk kreeg en ik voor het eerst echt stop werd gezet. Die gebeurtenis kan ik mij nog als de dag van gisteren herinneren. Dertien jaar geleden reed ik op de A2. De auto op de linkerbaan was aan het bumperkleven bij de auto voor hem. Ik reed om de middelste baan. Diegene voor hem remde. Uit reflex gooide hij zijn stuur opzij, vol bij mij op de auto. Waardoor mijn auto begon te tollen. Op een weggegeven moment zag ik een sloot op mij afkomen en toen gaf ik zelf een ruk aan het stuur. Zo kwam hij een paar keer tegen de vangrail aan. De auto was total loss. Het was verschrikkelijk en heeft mij negen maanden gekost waarna ik mijn leven weer kon oppakken. Ik was bont en blauw. Ook werd er PTSS vastgesteld; ik kon niet meer slapen en durfde de auto niet meer in. Destijds woonde ik vlak langs een snelweg. Als ik dan ’s nachts een auto hoorde toeteren, zat ik weer overeind. Ik was zo angstig. Daar heb ik EMDR-therapie bij gehad en ondersteuning vanuit de spirituele hoek.’

Uit de spirituele kast komen

‘Op een gegeven moment sprak ik met mijn revalidatiecoach. “Wat zou er op je grafsteen staan als je dood was gegaan? En wat zou je willen dat erop staat?”, vroeg hij mij. Die vraag kwam bij mij binnen. Eigenlijk wilde ik mijn hart volgen en een praktijk opzetten om mensen te helpen, maar dat betekende wel dat ik niet meer ‘normaal’ was en dat ik spiritueel uit de kast moest komen. Ik heb de dood in de ogen gekeken. Het was voor mij het keerpunt waarop ik dacht: ‘Ik heb maar één ding te doen en dat is mijn zielsmissie leven: mensen helpen.’ Het is mijn missie om mensen thuis te laten komen bij zichzelf en weer in hun kracht te zetten. Ik kwam erachter dat het auto-ongeluk voor mij een ‘cadeautje’ is geweest. Het was voor mij een stop om terug op mijn pad te komen.’

Zielsmissie leven

‘Mijn praktijk ZoMa werd negen maanden na mijn auto-ongeluk geboren. Vanuit ZoMa behandelde ik mensen met vraagstukken als natuur geneeskundig therapeut. Daarna ben ik zelf mensen gaan opleiden tot therapeut. Van 1-op-1 tot groepen en wachtlijsten. Inmiddels zijn we met een team van 45 mensen met meerdere locaties. Het is niet te bedenken. Hoe meer je ‘ja’ zegt tegen het leven, hoe meer je je zielsmissie volgt. Drie jaar geleden zijn we stichting ZoMa begonnen om gratis reiki sessies te geven. Dat doen we onder andere van Blijf van je Lijf huizen, hospices en inloophuizen voor mensen met kanker. Waar het donker is mag ik ook licht schijnen.’

Boek over HSP

‘Bij ZoMa zie ik vaak hoe Hsp’ers in een burn-out terecht komen, maar de tools niet in handen hebben om ermee om te gaan. Ik gun het iedereen dat HSP iets is waarvan je je kracht in ziet. Je hebt een extra gave en gevoeligheid mee, waar je niet alleen jezelf maar ook anderen mee kan helpen. Ik leef een rijker leven door HSP.’