Onze modeblogger Monique Désar vertelt ons over mode. Dit keer echter niet, zij heeft nu een ander bijzonder verhaal te vertellen. Witte veertjes, al meer dan twintig jaar vindt zij ze en lopen ze als een rode draad door haar leven. Zij verwerkt de veren in de kleding die zij ontwerpt.
Witte veren
Witte veertjes vind ik nu na twintig jaar nog steeds. Ik kijk dan altijd even naar boven en knipoog. Zo nu en dan plakt er éen bij mijn voordeur. Vroeger raapte ik de veertjes op, tegenwoordig laat ik ze meestal liggen. Maar soms blijft zo’n veertje dus ook echt daar weken voor die voordeur liggen. Op de snelweg zie ik ze voorbij fladderen. Ongelofelijk dat je zoiets ziet toch, als je met 120 over de weg banjert? Het lijkt alsof mijn ogen er als een magneet naartoe worden getrokken. Vaak krijg ik in mijn werk de opdracht om iets met veren te doen. Mijn hart maakt dan een sprongetje. Ik mocht van een zak ‘gekregen’ veren deze jurk maken. Uiteraard zitten hier ook mijn eigen ‘gevonden’ veertjes tussen en zo kreeg deze opdracht voor mijzelf weer een hele bijzondere lading.
Fotograaf: Lianne Dekker – Make-up and Hair: Irene Oliviera van der Hart – Model: Lucretia van Langevelde
Fotograaf: Lianne Dekker – Make-up and Hair: Irene Oliviera van der Hart – Model: Lucretia van Langevelde
Mijn leven op zijn kop
Het begon toen mijn schoonzusje op 29e jarige leeftijd geheel onverwacht overleed aan een hartstilstand. Zomaar van de ene op de andere dag was ze er niet meer. Nog erger, ze liet een baby achter van 9 maanden. Onwerkelijk als zoiets zo dichtbij gebeurd, iemand die zo midden in het leven stond… in één klap weg. Deze periode zette mijn leven enorm op zijn kop, want ik nam voor een groot deel de zorg voor de kleine op me en daardoor voelde ik me ineens moeder. Ik wilde hem voor alles en iedereen beschermen.
Bijna dagelijks waren we samen en in die periode zag ik ze voor het eerst. Witte veertjes, op vreemde plekken, waar ze eigenlijk niet zouden kunnen zijn. Natuurlijk weet je dat er overal witte veertjes zijn, dat het de natuur is en er overal vogels vliegen, maar dit was anders. Toch besteedde ik er nog niet veel aandacht aan. Ik was ook veel te druk met alles wat er gebeurd was, om dat op de rit te krijgen. Tot die ene keer…
Meer tussen hemel en aarde
Ik maakte met mijn gezin een boswandeling. We hadden een huisje gehuurd in het noorden van het land en zodoende wisten we niet helemaal de weg. Midden in het bos liep een beekje, we konden daar dus niet verder. En de weg terug, bleek toch anders dan we dachten. En zo leek het erop dat we in dat bos waren verdwaald. De paniek die ik voelde, liet ik mijn kinderen natuurlijk niet merken. Maar het was best wel eng, zeker omdat het al begon te schemeren. Ineens vond mijn jongste zoon een wit veertje. ‘Mama kijk…’. Op het moment dat hij dat veertje oppakte, zag ik er een stukje verder nog éen liggen. En in de verte zag ik weer iets wits. Zonder te praten tegen elkaar, volgden we de veertjes. Eigenlijk net zoals in het Klein Duimpje verhaal. En de veertjes leidden ons naar de verharde weg! Sinds dat moment ‘geloof ik’. Geloof ik, dat er meer is tussen hemel en aarde. Geloof ik in leven na de dood.
Over Monique Désar
Ontwerpster Monique Désar ontwerpt vanuit haar hart. Met haar ontwerpen geeft ze zichzelf bloot; steeds zekerder. Gevoelens inspireren haar én kan ze kwijt in haar verrassende creaties. Monique is een storyteller in hart en nieren en dat is exact wat ze ook voor WENDY doet. Twee keer in de maand deelt Monique op wendyonline.nl haar persoonlijke verhalen en ervaringen. Je kunt Monique volgen op Facebook en Instagram.
