Onze blogger Rose Huizenga runt op de Gili Eilanden een boutique hotel en een ‘Shark Conservation Project‘. Afgelopen augustus kwam deze droom in duigen te vallen toen zij werden getroffen door een zware aardbeving. Rose vertelde eerder wat voor impact deze aardbeving op hen heeft gehad en hoe zij bezig zijn met een prachtige wederopbouw van Villa Nangka! Rose vertelt dit keer over haar ultieme geluk en stelt haar familie(s) aan ons voor. 

Liefdesrelatie met de zon

Jullie hebben zeker al wel begrepen dat we hier een druk leventje hebben met ons boutique hotel, het Gili Shark project en nog duizend andere dingen. Zeker nu! Toch probeer ik ondanks alle hectiek af en toe de stilte van mijn hart op te zoeken. Ik doe bijvoorbeeld drie keer per week aan yoga. Sst, niet verder vertellen, ik lig dan gezellig to do lijstjes te maken, het liefste neem ik een bloknootje mee. Waar ik echt stil en gelukkig van word? Van een middagje met mezelf naar het strand. Ik heb een warme liefdesrelatie met de zon en op zo’n relax middag wiegt ze me met haar stralen in slaap. Verdwenen zijn de plannen. Geen lijstje meer te bekennen. En als ik dan aan het eind van de middag weer wakker ben, gaan we samen, de zon en ik, een kleurplaat maken. Nee, niet netjes binnen de lijntjes. Daar houdt de zon niet van en ik ook niet. We kliederen wat met rood en geel, maken strepen en vlekken en roeren tenslotte alles door elkaar, net zolang tot er een oranje lucht ontstaat. “Doeg” zegt de zon dan tegen mij. “Tot morgen maar weer.”

Ik geniet van deze middagen. Het zijn ook mijn ‘mijmer middagen’, waarop ik droom over waar ik van houd: dingen, plekken op de wereld, mensen, mijn familie. O ja, dat is waar ook. Ik heb mijn familie nog niet aan jullie voorgesteld. Nou, ga er maar even voor zitten, want ik heb niet één, maar meerdere families.

Beginfamilie

Laat ik beginnen met de ‘beginfamilie’, het nest waar ik geboren ben, waar ik meer dan welkom was maar waar ik ook met zachte hand weer uitgeduwd werd: ”Toe maar, ga maar vliegen, probeer het maar. Je kunt het best. Het is niet erg om te vallen en weer en weer en nog een keer”. En toen ik op een dag in de spiegel keek en zag dat mijn vleugels groot en sterk waren geworden, ben ik maar gelijk naar de andere kant van de wereld gevlogen. Als je iets doet, moet je het goed doen, nietwaar? Tja, mijn nestje, mijn familie en mijn vrienden. Ik mis ze, ik wil ze af en toe gewoon even vasthouden, een knuffel geven. Dat missen is voor mij een van de moeilijkste dingen van wonen in het buitenland. Missen is een plek zoeken voor wat je bewaren wilt. Veel dus. Maar over mijn familie zal ik later misschien nog wel eens iets zeggen. Ik ga binnenkort namelijk naar Nederland.

Villa Nangka familie

Mijn tweede familie is de familie van mijn Duitse vriend.  Die familie is mij in de afgelopen jaren steeds meer vertrouwd geworden. En als kroon op de ananas hebben wij samen ook een familie. ‘Zijn wij een familie’ kan ik beter zeggen. Samen met de jongens zijn wij een prachtige ‘ Villa Nangka familie’ geworden, een mix van veel culturen, veel plaatsen op de wereld, veel talen, maar hecht als tweezijdig zelfklevend plakband.

Puja

Puja is het langst bij ons, hij komt van Lombok. Puja is net als de anderen begonnen in de housekeeping, maar runt inmiddels onze Subwing trips. Oei, jullie weten misschien niet wat Subwing is. Volgende keer dan maar,  ik zet het op m’n lijstje. Nee, niet m’n yoga lijstje. Ik word nog wel eens wijs.

Jack

Jack is onze technische man en komt van Flores. Daar wonen ook z’n vrouw en z’n dochtertje. Roze frangipani bloemetjes op de schone lakens van de gasten leggen, zwanen van de handdoeken vouwen… Jack werd er niet echt vrolijk van. Maar toen we een gereedschapskist voor hem kochten en vroegen of hij onze technische man wilde worden… Je had hem moeten zien stralen.

Ivan

Ivan, die ook van Flores komt, is onze vrolijke frans. Ik lig soms dubbel van het lachen met hem. Hij is zo laconiek, heeft zo’n speciaal gevoel voor humor. Vlak na de aardbeving bijvoorbeeld: al onze huizen waren zwaar beschadigd, de muren gescheurd, de daken verwoest. We hadden geen plek meer om te slapen. Niemand durfde trouwens nog ergens naar binnen te gaan, zo bang waren we geworden. We hebben uiteindelijk al onze bedden naar buiten gesleept en op het veld naast Villa Nangka neergezet. ‘s Nachts keken we naar de sterren en in de vroege ochtend zagen we de zon opkomen. We zetten er nog een tafel neer, een bank en een paar stoelen en improviseerden een keuken. Het zag er allemaal heel gezellig en uitnodigend uit. De bedden waren opgemaakt met mooie spreien, er stonden bloemen op tafel en een boeddha hield de wacht. “Nou Ivan” zei ik Wat zeg je van ons nieuwe hotel, welke prijs kunnen we vragen? Hij keek me bloedserieus aan (maar ik zag al de flonkering in zijn bruine ogen): “I think one and a half million (100 euro) Rose, because we have sunrise view”. Ik kwam niet meer bij!

Iling

Iling is ook heel bijzonder. Bij Iling denk ik altijd dat hij me op een dag gaat vertellen dat hij eigenlijk een prins is. Iling ziet er niet alleen heel mooi uit, hij beweegt zich ook heel mooi. Iling komt van Bali en we delen de liefde voor de hindoe god Ganesha en voor wierook.

Rijkdom

Na de aardbeving zijn de jongens naar huis gegaan,  maar na een tijd kwamen ze alle vier weer terug. Nu we geen villa’s meer hadden was de housekeeping natuurlijk overbodig geworden, maar de jongens hebben zich inmiddels ontwikkeld tot echte bouwvakkers en fantastisch werk geleverd tijdens de sloop. Wat een rijkdom hè. En tegelijk, wat mooi en hoopvol voor wie geen of weinig familie heeft: een familie kun je dus maken. Je hebt er maar één ingrediënt voor nodig en dat is liefde.

Zonnige groeten, een kokosnoot en een klapzoen,

Rose

Over Rose

Rose Huizenga woont samen met haar vriend op de Gili Eilanden in Indonesië. Zij heeft een enorme passie voor de zee en met name voor haaien, Ze neemt ons mee in haar leven op dit prachtige eiland. Ze runt op de Gili Eilanden het boutique hotel Villa Nangka en het ‘Shark Conservation Project‘.