Demonstraties en protesten horen op de een of andere manier bij het dagelijkse leven in Bolivia. In La Paz kijkt zelfs niemand meer op als er een demonstratie plaatsvindt en de Prado, de verkeersader van de stad, een paar uur of dagen wordt geblokkeerd. Het zorgt voor complete chaos maar het is zoals het is. En ook in de rest van het land is een lokale blokkade geen uitzondering. In de meeste gevallen accepteert en respecteert iedereen dit gewoon, omdat men het waarschijnlijk allemaal eens is met de onvrede die er in het land heerst. Er wordt gewoon een andere route gezocht, desnoods cross country.

Allereerst heb ik hier ontzettend veel respect en bewondering voor maar oh wat een pech en gedoe als je er mee te maken krijgt. In ons geval heeft de vertraging 2 dagen geduurd. Gelukkig kunnen we onze weg eindelijk vervolgen naar het mooie Sucre.

Een vlucht naar Sucre begint meestal ook met vertraging. Sucre ligt namelijk in de bergen op een hoogte van 2800 meter en als de wolken te laag hangen kunnen de vliegtuigen niet landen. Het is ook deze keer onduidelijk hoe lang de vertraging gaat duren maar al snel blijkt dat het meevalt en we kunnen vertrekken.

Ik verheug me op de stad die de komende dagen onze uitvalsbasis gaat zijn. Al jaren kom ik in hetzelfde hotel en weet ik hoe hartelijk ik ontvangen ga worden door het hotelpersoneel. Receptionist Juan Carlos heeft een vaste kamer voor mij (de grootste kamer met het beste internet). Rosetta, de schoonmaker, komt mij de eerste dag altijd opzoeken voor een omhelzing en Pedro, chef ontbijt, vult elke ochtend mijn thermo, aangezien ik in de koude ochtenden veel warme thee drink. Daarnaast werk ik met chauffeurs en fixers (lokale producenten) die ik al jaren ken en kijk ik uit naar het prachtige Andes gebergte. Zodra ik vanuit de lucht de bergen zie, begint mijn hart sneller te kloppen en krijg ik een intens gelukkig gevoel. Het Andes gebergte heeft voor mij iets magisch.

De hoofdstad van Bolivia – Sucre

Sucre is een van de mooiste steden van Bolivia, met een prachtig koloniaal centrum, talloze kerken, pleinen en kloosters. Het wordt ook wel “la Ciudad Blanca” (de witte stad) genoemd, vanwege de vele witte mooi onderhouden gebouwen en de “stad van de lente“ vanwege het aangename klimaat. In de Boliviaanse winter (onze zomer maanden) tref je hier elke dag een strak blauwe hemel met een zon hoog aan de hemel.

In tegenstelling tot wat velen denken is Sucre de officiële hoofdstad van Bolivia en niet La Paz. La Paz wordt vaak als hoofdstad gezien aangezien zich hier de parlementaire en administratieve instanties bevinden.

Vanaf de luchthaven in Sucre is het 45 minuten naar het centrum. Ik heb één middag om iedereen te spreken en alle voorbereidingen te treffen. Mijn favoriete afspreekplek is Cafe Mirador aan het plein van La Recoleta. Het is door de hoogte een flinke klim omhoog maar hier heb je een mooi uitzicht over de stad.

Aan het einde van de dag moet ik van mezelf even naar Convento de San Felipe Neri voor de zonsondergang. Vroeger was het een klooster, tegenwoordig een basisschool maar het dak is nog steeds toegankelijk voor bezoekers. Je moet alleen de juiste bel vinden zodat ze voor je open doen. Dit is een plek waar ik zo maar één uur kan blijven rondlopen en op het dak zitten, over Sucre voor me uit staren en mijn leven weer eens  overdenken.

Tarabuco

Vandaag is het zondag en dat houdt in dat alle toeristen in Sucre afreizen naar Tarabuco voor de grote zondag markt. En ook wij zijn van de partij in het kader van een serie over markten. Ook al heeft de markt een toeristisch karakter gekregen, nog steeds komen lokale mensen van heinden en verre om hier hun waar te verkopen: van weefkunst, groente, fruit, vee, souvenirs tot aan elektronica en goedkope sportkleding.

Tarabuco ligt op 1.5 uur rijden van Sucre en is een klein berg dorpje met huizen van baksteen en rode dakpannen. Je voelt bij het uitstappen meteen dat je je op 3200 m bevindt, de lucht is er ijl en je bent snel buiten adem.

Markt

In Bolivia lopen veel mensen nog in klederdracht. De kleuren, de kleren combinatie, het borduurwerk en type hoed laat zien uit welke regio iemand komt. De mannen in Tarabuco dragen vaak zwarte helmachtige hoofddeksels met versierselen. Dit zou nog uit de tijd van de Spanjaarden komen, aangezien de Spaanse soldaten zwarte helmen droegen. Mannen dragen daarnaast gestreepte poncho’s en vrouwen wijde rokken.

De geborduurde doeken worden vaak van natuurlijke kleuren met de hand gemaakt. Dode termieten worden gebruikt voor de kleur rood, houdskool voor zwart en eucalyptus voor groen. Het proces heb ik meerdere keren mogen aanschouwen. Sucre kent daarnaast een gloednieuw museum over tradities en weefkunst. Dat klinkt wellicht oubollig maar menig fashion victim zal hier haar ogen uitkijken.

We spreken in Tarabuco verschillende mensen over hun leven en werk. De veemarkt en groente markt zijn mijn favoriet. Er gebeurt hier zoveel in één oogopslag, mensen zitten, hangen, verkopen iets, maken een praatje, eten een hapje, onderhandelen…. ik ben elke keer weer benieuwd naar de verhalen achter de mensen. Waar komen ze vandaan, waar wonen ze, wat houdt ze bezig? Hoe is het leven op de markt? Een van mijn favoriete onderwerpen omdat het je een andere wereld laat zien.

Inheemse mensen zijn overigens trots en gaan niet graag op de foto of video. Volgens Andes tradities neem je op die manier de ziel weg. Voorafgaand leg ik dan ook altijd contact met een paar belangrijke mensen van het dorp om goede afspraken te maken over wie er wel en niet gefilmd mag worden en wat hier tegenover staat. Het blijft altijd even onderhandelen. Gelukkig komen we bijna altijd terug met prachtige en pure verhalen.

Over Deborah

Deborah reist af naar de verse uithoeken op deze aarde en zag plekken waar wij het bestaan niet eens van kennen. De Nederlandse reporter Deborah Durrfeld (35) komt door haar werk als reporter, producer en gids echt overal. Al sinds haar twintigste reist Deborah de aarde over; altijd onderweg, op zoek naar dat ene, bijzondere verhaal. Door haar werk voor de BBC komt ze op plekken waar gewonen toeristen vanwege de ligging niet naartoe gaan en die wij alleen kennen van mooie natuurseries. Deborah zal regelmatig over haar avonturen schrijven op wendyonline.nl. Volg haar ook op Instagram via @passporttheworld.com. Wil je meer weten over Sucre en de mooiste bezienswaardigheden van Bolivia? Lees dan meer op Passport The World.