In de serie zonder jou vertellen mensen over het verlies van een dierbare. Vijf maanden na de diagnose longkanker verloor Marlies van Dongen (46) haar partner Jeroen. Ze bleef achter met haar twee kinderen Luca en Ella (toen 2 en 1 jaar). Na een zwaar rouwproces vond ze liefde bij haar jeugdliefde.

‘We zaten in een kamer met een arts. Jeroen zat naast mij. ‘Wat we hebben gevonden, geeft aan dat het einde oefening is’, hoorde ik de arts zeggen. Mijn partner zat met gebalde vuisten. Hoewel hij bevestiging kreeg voor zijn klachten, zat ik vol ongeloof. Het ging zo snel en ik had hier geen invloed op. Op de gang pakte ik Jeroen stevig vast en schreeuwde ik. Een hele natuurlijke reactie. Er kwam meteen een zuster aangelopen of het goed met mij ging. Nee, dat ging het niet. Ik verloor mijn partner.’

Verbinding

‘Het was een drukke periode. Jeroen en ik hadden net twee kindjes gekregen en het huis verbouwd. Hij klaagde over moeheid. Natuurlijk was het een zware periode, maar hij was vaak moe. Bij de dokter voelden ze bobbels in zijn nek. Dat was geen goed teken… Mijn partner was bang. Zijn ziel was gebroken. Maar hij ging niet bij de pakken neerzetten. Hij zette alles op alles om alle behandelmethodes aan te pakken, om nog iets langer te leven. Na zo’n kuur kon hij een beetje opklimmen, maar al snel gleed hij weer af. In de laatste weken was hij bang dat hij zou stikken. Na de diagnose heeft hij nog vijf maanden geleefd. In juli 2013 is hij overleden. We wilden nog zoveel ondernemen. Ik wilde nog naar Jordanië en praten over de scholen waar onze kinderen in de toekomst heen konden gaan. Maar hij kon daar niet over praten.

Onze jongste dochter was net een maandje één. Ze zette haar eerste stapjes. “Papa lacht in mijn hart”, zei mijn zoontje. Voor mij was het zo mooi dat zij nog jonge zielen waren. Ze herinnerden mij aan het pure in mezelf.’

Zoals vroeger

‘Jeroen is in het ziekenhuis overleden. Uiteindelijk lag hij thuis opgebaard. Samen met de kinderen heb ik nog één keer ons ochtendritueel gedaan. Hij lag op een koelplaat in ons bed. De kinderen klommen op hem. Het leek net of hij weer even bij mij in bed lag met de kinderen die hem wakker maakten. Het is mooi dat ik dat mijn kinderen kon geven. Mijn man werd met een Mercedes naar huis gebracht. Mijn zoontje vond dat prachtig. Ik heb geregeld dat de auto ook bij de uitvaart aanwezig was en mijn zoon bij mij voorin op schoot zat. ‘Papa in de kist’, zei hij. De kinderen waren zo jong. In het begin was het een raadsel hoe ik het de kinderen uit moest leggen, maar we hebben het geprobeerd. ‘Papa pluisje’, zeiden mijn kinderen tegen Jeroen toen hij nog leefde. Elke keer als er pluisjes waaiden, riepen ze ‘Papa pluis’. Zo mooi. Onze kindjes verbonden papa met de natuur.’

Ommekeer

‘Na zijn overlijden was ik boos op het leven. Ik had zoveel onrust in mijn lijf. Na de crematie was ik voor het eerst alleen. Ik was uitgeput. In de eerste maanden sliep ik vaak met de dutjes van mijn kinderen mee. Ik deed alles in hun tempo en verwachtte niks van mezelf. Mijn werk had ik stopgezet. Ik gaf mezelf een jaar om volledig te rouwen. Na maanden lag ik op een ochtend vol wanhoop op de grond in een foetushouding. Mijn leven werd letterlijk stilgezet. Ik moest vertragen. Toen ging een knop om in mijn hoofd. Door mijn werk als Art Director bij Tommy Hilfiger besloot ik een visionboard te maken met mijn wensen en dromen. Op het bord zette ik een grote boom. Later dacht ik na waar die boom zou kunnen staan en kwam ik uit op het prachtige Nieuw-Zeeland. Een tocht door Nieuw-Zeeland met de kinderen, dat leek mij ultiem. Twee maanden later, toen alles geregeld was, hebben we 4600 kilometer door Nieuw-Zeeland gereden. Het was een openbaring in die pure natuur. Na de reis werd ik opnieuw in het diepe gegooid. Want hoe moest het verder? Ik heb mijn kracht bijeengeraapt en ik heb hulp gezocht. Daar begon mijn echte rouwproces. Ik leerde waar mijn blokkades vandaan kwamen en hoe ik weer goed voor mezelf kon zorgen. Voor het eerst in tijden nam ik een bad, zoals Jeroen dat ook deed. Er zijn zoveel dingen die ik van hem heb geleerd.’

Openstellen

‘Na een lange tijd alleen te zijn, wilde ik mij weer openstellen voor de liefde. Twee jaar geleden nam ik contact op met mijn jeugdliefde. Het was een glasheldere ingeving die voortkwam uit een verhaal van iemand die mij verteld had dat ze ging trouwen met een jeugdliefde. Dat verhaal sudderde nog ergens in mijn hoofd. Ineens dacht ik tijdens de afwas in een flits aan Roel, mijn vriendje van toen ik dertien was. Ik herinnerde hem als een grote jongen, met een warme stem en krullen. Hij was onverschrokken en verklaarde mij de liefde als 13-jarige. Dat vond ik super dapper en intrigerend toentertijd. Inmiddels waren we al jaren verder. Ik was benieuwd hoe het met hem zou zijn en hoe hij mij herinnerde. Ik stuurde hem een berichtje via Instagram. Vervolgens heb ik de computer twee dagen uitgehad. Ik vond het ontiegelijk spannend. Voor hij mijn berichtje opende, voelde hij al zoveel liefde, vertelde hij later. We hebben twee maanden heen en weer geschreven, voordat we elkaar weer zagen. Het was een hele mooie eerste date. Ik zocht hem thuis op in Rozendaal bij Velp en Arnhem, wat een prachtig kasteeldorp bleek te zijn. Thuis had ik linzensoep gekookt. Samen hebben we urenlang samen gepraat en een heerlijke lunch gegeten tijdens een regenachtige dag. Er was zachte verbinding én vuur tussen ons.’

Zegen

‘Voordat Jeroen stierf zei hij tegen mij: “Zoek iemand die goed voor jou is.” Roel is dat voor mij. Hij kan enorm genieten van dingen. Ook heeft hij een warme en oprecht geïnteresseerde persoonlijkheid. Roel is een vaderfiguur voor mijn kinderen. Jeroen gaat nooit meer weg uit mijn hart, maar dat hoeft ook niet. Roel heeft een eigen verhaal en heeft ook zichzelf moeten terugvinden. Hij heeft twee kinderen, die bij zijn ex-vrouw wonen.’

Nieuw begin

‘Al die jaren kon ik mijn oude huis blijven wonen. Afgelopen jaar liet ik dit huis en de stad met al die herinneringen achter mij. Samen met de kinderen ben ik bij Roel ingetrokken. Dat betekende dat er veel spullen weg moesten. Met mijn vader ben ik de zolder opgedoken. Het was mooi om al die spullen weer in mijn handen te hebben. De spullen heb ik losgelaten, maar de herinneringen bewaar ik in mijn hart. Opnieuw beginnen, gaf mij nieuwe energie. Inmiddels ben ik weer druk aan het solliciteren voor een mooie baan. In de tussentijd heb ik freelance en vrijwilligerswerk gedaan en aan mijn zelfontwikkeling gewerkt. Ik weet mede door dit proces nog beter wie ik ben, wat mijn waarde is en hoeveel ik kan toevoegen.’

Herfstspecial Leven in liefde

De nieuwe herfstspecial Leven in liefde staat boordevol mooie verhalen over de liefde. We interviewden bekende Nederlanders als Najib Amhali, Elle van Rijn en Mirella van Markus samen met hun partner over hun relatie, we delen liefdestips voor een betere relatie, reisden af naar Curaçao om mensen te interviewen over hun liefde voor het eiland, spraken met Herman van Veen en delen de liefdeslessen van inspirators als Esther Perel en Lonneke van Engelen.

Dit artikel is een herplaatsing van maart 2022.