fbpx

Rossana en Nicolette, dierenvrienden voor het leven

Rossana Kluivert en Nicolette Kluijver, oftewel ‘De Kluifjes’, zijn dierenvrienden voor het leven. Hoe de twee oersterke vrouwen ten strijde trekken. ‘Na de ziekte is mijn liefde voor dieren nóg groter geworden.’

Dierenvrienden

Rossana: ‘Ik zie altijd jouw posts op Instagram. Ik ken niet veel mensen die zo’n dierenvriend zijn als jij.’

Nicolette: ‘Dat is wat ons bindt. Als iemand zegt: “Ik hou niet zo van dieren”, krimpt mijn maag ineen: oeh, lelijk mens, uit de buurt blijven! Ik was laatst bij Freek Vonk en ik dacht: laat ik eens een goede indruk maken. Dus ik zei: “Ik hou zelfs meer van dieren dan van mensen.” “Nou,” zei hij, “ik niet.” Haha!’ Rossana is de brullende motor achter het sterilisatie- en educatieprogramma van en over honden op Curaçao. Op het eiland leven 25.000 honden in barre omstandigheden en Rossana en de haren doen er alles aan om dat leed te bestrijden. Dat beheerst inmiddels aardig haar leven. ‘Ik word zelfs ’s nachts om de haverklap gebeld of ik kan helpen. Het is te eindeloos, het is te zielig, het is ook te veel. Het liefst zou ik alle honden van de wereld redden en ze allemaal bij me houden, maar soms is het weleens goed er structuur in te brengen en het los te laten.’

Nicolette: ‘Zeg me wat ik moet doen, ik stap in het vliegtuig, ik kom je helpen. Als mijn agenda het toelaat, kom ik in november, kindjes mee, en dan zeggen jullie in januari: zeg Nicolette, moet jij niet eens naar huis? Ja, hoor.’

Dierenliefde

Kluivert & Kluijver. Klinkt als een klok. De dames hadden elkaar nog nooit gezien, maar binnen de minuut is het een en al herkenning. 

Rossana: ‘Ik ken niemand die zo bij mij aansluit als jij. Wij zijn echt hetzelfde. We houden ervan ons mooi aan te kleden, maar zijn ook van het avontuur. Naar buiten, de natuur in!’ 

Nicolette heeft voor de shoot haar Spot en Mimi meegenomen, deze dag de sterren die door Rossana en Nicolette in de watten worden gelegd. Niet eens zo gek anders dan het echte leven, want waar Rossana alles doet om op Curaçao een sterilisatie- en educatieprogramma voor en over honden van de grond te krijgen, heeft Nicolette thuis een hele beestenboel, met honden, katten, kippen, konijnen, een shetlandpony en nog zo wat. De liefde voor alles wat dier is, gaat soms wel heel diep. Rossana: ‘Laatst was er een kakkerlak thuis, dan gilt het hele gezin dat dit toch te ver gaat, maar ik pak hem op en zet hem levend buiten: “Een kakkerlak heeft óók een gezin!”’

Waar komt die diepe genegenheid voor dieren vandaan?

Rossana: ‘Ik ben geleidelijk aan wakker geworden. Het is me steeds meer gaan tegenstaan hoe de verhoudingen liggen. Vroeger, als ik in New York was, deed ik rustig een ritje in zo’n karretje met een paard ervoor in Central Park. Dat ging knagen. Laatst zag ik nog in Wenen hoe zo’n paard bijna door zijn hoeven zakte. Toen ik tien jaar was, vroeg ik aan mijn moeder of ik alsjeblieft met dolfijnen mocht zwemmen. Geen haar op mijn hoofd die daar nu nog aan denkt.’

Nicolette: ‘Mijn dochter is daar huilend weggegaan. Zo zielig vond ze het voor die dolfijnen.’

Rossana: ‘En zoiets als het circus, ook niet meer van deze tijd. Die bewustwording gaat steeds sneller. Ik kom soms wel van ver, hoor. Hallo, ik ben styliste. Ik at vroeger wekenlang alleen maar spaghetti om te sparen voor die ene leren tas. Langzaam dringt het door: een vegan tas is ook prima. Vaak genoeg word je op social media weggezet als een alternatief gekkie wanneer je dit allemaal roept. De omgekeerde wereld. Ik voel aan alles dat de jeugd de toekomst heeft en steeds jonger wakker wordt.’

Filteren

Nicolette: ‘Als ik al het dierenleed binnenlaat, word ik gek. Hoe doe jij dat?’

Rossana: ‘Mijn zoon Nino schermt me af, hij filtert alles voor me. We weten heel goed: we kunnen de wereld niet redden, we kunnen alleen maar een beetje ons best doen. Ik leg niemand iets op, ook mijn kinderen niet. Oké, oké, ik laat ze soms weleens een Netflix-docu over dierenleed zien. Dat hakt erin.’ Opleggen hoeft ook niet echt in huize Kluivert, waar louter oprechte dierenvrienden zijn. Maar begrijp Rossana goed, het gaat er niet supergespannen en ridicuul aan toe. ‘Shane, ook een ongelofelijke dierenvriend, wéét dat er veel niet deugt aan de varkensindustrie. Toch vraagt-ie af en toe: “Papa, kun je vandaag eens een biefstukje bakken?” Daar zit niks kwaads in.’ Wat ze zeggen wil: ze prediken niet het evangelie, maar ze werken wel hard aan een betere dierenwereld, steentje voor steentje. ‘Ik denk altijd weer: als ik één iemand kan overtuigen eens naar de zwerfhonden op Curaçao te kijken en dat diegene dan één hondje redt, is dat alweer winst. Terwijl daarachter natuurlijk veel meer emotie ligt. Er is zo veel onrecht. Maar het heeft geen enkele zin te roepen dat we alles anders móéten doen.’ Wat helpt wel? ‘Nu ja, er zijn genoeg rolmodellen die dit onderwerp hip kunnen maken. Zoals Kim Kardashian; die heeft nu echt een statement gemaakt geen bont meer te gaan dragen en heeft alle bont uit haar kledingkasten gehaald, dan is het niet meer alternatief, maar cool.’

Vegan

Nicolette: ‘Ja, je moet onderwerpen hip maken. Zo is het natuurlijk ook met vegetarisch eten. Ik kon geen aubergine meer zien, omdat al die restaurants voor vegetariërs ‘een verrassing van de kok’ hadden en, ja hoor, dan was het wéér aubergine. Nu is vegetarisch eten hartstikke hip. En dan maak je het verschil.’

Rossana: ‘Ja, man! Nu heb je vega-kroketten, Ben & Jerry’s-ijs, allemaal vegan. De Vegetarische Slager is de bom. Die saucijzenbroodjes…!’

‘Mijn liefde voor dieren is nóg groter geworden’

Beide vrouwen barsten van de energie, allebei zijn ze ook heel ziek geweest. Rossana kreeg lymfeklierkanker en borstkanker, Nicolette longkanker. Het heeft hun leven flink door elkaar gerammeld, maar hun drive om op te komen voor de dieren is er geen moment door getemperd. ‘Sterker,’ zegt Nicolette, ‘mijn liefde voor dieren is nóg groter geworden. Vanaf het moment dat ik de diagnose kreeg, heb ik elke dag met mijn paardje gezeten. Dat gaf me zo veel rust. Ik heb hele verhalen tegen hem gehouden en had het idee dat hij me begreep. Zo’n dier veroordeelt nooit. Waardeert je. Als ik zie hoe mijn honden naar me kijken! Dat doet – op mijn kinderen na natuurlijk – geen mens.

Nicolette verdiept zich steeds meer in de helende werking van dieren. ‘Ik ben net naar een congres geweest. Heel interessant. Het blijkt dat kinderen met weinig zelfvertrouwen zich door de bewegingen van een paard tijdens het rijden een heel stuk zelfverzekerder gaan voelen. Dat het net zo werkt in het brein als bij het wiegen van baby’s. Tegen dementie en eenzaamheid bij bejaarden werkt een huisdier ook zo goed. Het zou echt enorm schelen als alle bejaarden een hond zouden hebben. Waarom is er nog geen organisatie die eenzame dieren aan eenzame mensen koppelt?’

Ervaring

Rossana: ‘Er gebeurde iets heel bijzonders toen ik de laatste keer de diagnose van borstkanker kreeg. Ik ging op de grond van de slaapkamer zitten en dat is het domein waar de honden niet mogen komen. Ze weten dat, ze komen er ook echt nooit. Maar onze Bommel – alsof-ie het voelde – liep, toen ik telefonisch de uitslag van de biopt hoorde, naar boven, duwde de deur open en kwam naast me zitten. Hij duwde zijn hoofd tegen me aan en ging niet meer weg. Ik heb me vaak afgevraagd: hoe kan dat? Hoe wist hij het? Bommel is de droomhond van mijn man Patrick; Pat en Bommel zijn één. Bommel is een leider, dankzij hem kunnen we ook heel veel honden in huis hebben, hij leidt ze in goede banen. Ik denk echt dat Bommel heeft gevoeld dat ik hem toen nodig had.’

Lees het hele interview in Wendy 31

dierenvrienden Rossana en Nicolette

Lees hier meer over waar Rosanna zich voor inzet.

Het boekje ‘Dierenpret met Nicolette’ kan je hier bestellen.

 

 



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF