Onze blogger Rose Huizenga runt op de Gili Eilanden een boutique hotel en een ‘Shark Conservation Project‘. Afgelopen augustus kwam deze droom in duigen te vallen toen zij werden getroffen door een zware aardbeving. Rose vertelde eerder wat voor impact deze aardbeving op hen heeft gehad en over de wederopbouw van Villa Nangka. Rose omschrijft ‘het ultieme geluk’ en vertelt ons dit keer over haar upside down wondertje.
Plotseling zijn ze er, de tranen. Grote, glazige tranen. Het begint met een paar druppels, maar al gauw stroomt er een moessonregen over mijn wangen.
Niet alles gaat volgens het boekje
Het is februari en de herbouw van Villa Nangka is nog steeds niet begonnen. Als ik om me heen kijk zie ik gelukkig nog wel een kleine bungalow, een perfect schoon zwembad en een noodkeuken met een groen plastic dak, maar dat is dan ook alles. Verder alleen maar puin, overal stenen en resten bouwmateriaal. Waar zijn onze mooie huizen, waar is de buitenkeuken waar we onze familiediners hadden? Waar zijn de bloemen, rood en geel, oranje en paars? Het regent. Alles is grijs.
En ja, ik weet het, niet alles gaat volgens het boekje, soms zit het tegen en alles kost tijd. Ik proef het woord tijd, laat het ronddraaien in mijn mond en spuug het gelijk weer uit. Bah, tijd. Zo langzamerhand krijg ik de wens dat er een piepklein sterretje implodeert zodat er een piepklein zwart gaatje ontstaat waarin dan volgens Stephen Hawking de tijd ontbreekt. Heerlijk lijkt me dat. En dan even niemand zien…
Mijn kleine lieve Sunny….
“En ikke dan?” hoor ik opeens een klein stemmetje. “Ik ben toch jouw wondertje. Ik ben toch jouw Sunny, jouw zonnestraaltje. Wil je mij ook niet meer zien?” Ik smelt ter plekke. “Ach lieverd, natuurlijk wil ik jou zien. Ik wil je zien, ik wil je proeven, ik wil je ruiken, ik wil je in mijn armen houden. Je bent nog maar zo klein en ik houd nu al zo heel veel van je. Ik ga mijn tranen drogen hoor.”
“Nou, dat zou ik maar gauw doen mama” zegt het stemmetje. “Jij kijkt toch altijd naar de mooie dingen en naar alles wat goed gaat? Heb ik met handjes die zo klein zijn als dubbeltjes niet twee prachtige borsten voor je gemaakt, keurig op tijd. Niet vergeten hoor. En kijk eens naar het huisje in jouw buik, waar ik dutjes doe en waar ik jouw hartje hoor kloppen. Dat is toch het mooiste huisje van de wereld? En het is geen week te laat, zelfs geen dag. Wat zeur je nu over tijd.”
Mijn Upside Down Wondertje
“Oké lieverd” (oei, denk ik bij mezelf, dat wordt wat later, ik moet oppassen met wat ik zeg). “Oké, ik hou superveel van je en wat betreft die borsten en dat huisje heb je gelijk. Maar weet je wel hoe misselijk ik geweest ben toen jij als een kleine bouwvakker de eerste steentjes legde? Hoe al het eten, de heerlijke beef rendang, de couscous salade, de wraps, de nasi en lasagne, alles maar dan ook alles naar ijzer smaakte. Hoe jij mijn dagen en mijn nachten overhoop zette?”
“Precies” zegt het stemmetje. “Ik ben niet alleen jouw Sunny, ik ben ook jouw upside-down-wondertje. Dat is goed voor je, daar groei je groot van als niet alles precies zo gaat zoals jij het bedacht hebt. Want de tekeningen van ons nieuwe hotel zijn heel erg mooi en de mensen schrijven brieven naar ons om te vertellen dat ze zo graag weer willen logeren bij ons. Ga nu maar gauw achter je computer zitten om een blog voor WENDY te schrijven. Vertel maar hoe we samen eten met alle kaarsjes aan en de liedjes die we dan zingen.En zeg ook maar dat we dat weer gaan doen als het zomer is, bijna dus.
Ik streel mijn buik en geef er een kushandje op. “Dat is goed hoor lieverd. Dat zal ik doen.” “Nu?” dringt ze aan. Ik zucht eens diep. Ik was namelijk net van plan om met mijn herwonnen vrolijkheid onder de arm eens heerlijk van de zonsondergang te gaan genieten. Niet dus. “Nu?” “Ja hoor lieverd. Nu. We gaan samen in de schemerige tuin zitten. Wij met z’n tweetjes en de maan en de computer. Is dat goed?” Ik hoor niets meer. Ze slaapt. Ik kan niet wachten om dit kleine lieve bijzondere meisje straks in mijn armen te hebben!
Zonnige groeten, een kokosnoot en een klapzoen,
Rose
Over Rose
Rose Huizenga woont samen met haar vriend op de Gili Eilanden in Indonesië. Zij heeft een enorme passie voor de zee en met name voor haaien, Ze neemt ons mee in haar leven op dit prachtige eiland. Ze runt op de Gili Eilanden het boutique hotel Villa Nangka en het ‘Shark Conservation Project‘.
