Marjolein is met haar gezin naar Tanzania vertrokken en leeft haar droom. Ze runnen samen hun hotel, Arusha Villa, en ze organiseer safari reizen door Tanzania met haar bedrijf Good Safari. Ze schrijft nu ook blogs voor wendyonline. In haar vorige blog vertelde ze over haar eerste stap richting het avontuur en vandaag vertelt ze over de familiedag die ze heeft georganiseerd voor haar personeel.

Dankbaarheid

Ieder jaar organiseren wij een familiedag voor ons personeel en hun familie. Eten, drinken en vermaak. Ik maak een foto van de familie, die we vervolgens uitprinten. Iedereen krijgt zijn jaarlijkse bonus. Onze oprechte dank voor het harde werk van ons personeel, zonder wie wij nooit zulke fantastische reviews op Tripadvisor zouden hebben gekregen. Zo simpel is het.

Underdressed

De eerste kinderen stonden al voor de poort te wachten in hun prachtige zondagse jurken. Een bezoek aan de baas van je moeder of vader betekent dat je je opdoft. De meisjes hadden hun polyester jurken uit de kast gehaald, inclusief roze tulle en plastic schoenen met hakken. De jongens droegen overhemden, schone polo shirts en nette broeken. Hun ouders, trots om ons hotel aan hun kinderen en partner te laten zien, hadden eveneens hun zondagse pak aangetrokken. Ik voelde me in mijn korte broek en simpele T-shirt underdressed en had spijt dat ik niet iets mooiers had aangetrokken.

De jeugd…

Niet al onze persoonsleden hebben een gezin. We hebben een aantal jonge mannen in dienst die hun vrienden hadden meegenomen. De meeste medewerkers komen uit het dorp en iedereen kent iedereen hier. De groep vrijgezelle mannen had elkaar daarom al snel gevonden en bezetten met elkaar de zonnebedden bij het zwembad. Met wollen mutsen op, ondanks de hitte, hun Nokia telefoon in de hand en een stoere blik. De jeugd gedraagt zich ook overal hetzelfde.

Delicatesse

We serveerden chipsi mayai na kuku. Patat in een omelet met kip. Met ketchup. De Tanzaniaanse delicatesse en voor veel van ons personeel te duur om regelmatig te eten. Voor iedereen een flesje frisdrank, ook iets wat ze niet vaak krijgen. De cola en Fanta moet wel lauw geserveerd worden. Omdat weinig mensen een koelkast hebben, zijn ze niet gewend aan koude dranken. Lauw, dat is hoe ze hun cola graag drinken. Tanzaniaanse kinderen zijn zeer gedisciplineerd en de kinderen van ons personeel waren echte Tanzanianen. Heel stilletjes zaten ze aan tafel te wachten tot het eten kwam. En toen dat heerlijke maal eindelijk binnen hand bereik was moest er eerst nog gebeden worden.

Onze ober had de tafel gedekt alsof er toeristen zouden komen eten, en nu moesten de kinderen ook nog hun bestek gebruiken. Dat ligt thuis niet naast hun bord. En daarbij, wie eet er nou een kippenpoot met mes en vork? Snel haalden we het bestek weg en konden de kinderen gewoon lekker eten. De kok wilden de kinderen maar al te graag verwennen en de hoeveelheid eten op de borden liet dat duidelijk zien. Al die kleine kindermaagjes hadden moeite met al het eten, maar weggooien is zonde. Het duurde bijna 1,5 uur voordat ook het laatste kind zijn bordje (bijna) leeg had. De jongeren namen snel de vrijgekomen plekken in.

De lach van een kind

En toen, toen kwamen de acrobaten. Een Tanzaniaanse groep mannen die meestal voor toeristen optreedt in de grote hotels. Ze waren blij verrast dat hun publiek nu eens uit landgenoten bestond. Hun act bestaat uit vuurspuwen, jongleren met ballen, flessen en hoeden, en natuurlijk acrobatiek. Voor ons personeel en hun familie was dit een uniek fenomeen. Dit hadden ze nog nooit gezien. We hoorden veel oh en ah’s. We zagen veel glimlachen. We zagen het publiek enthousiast klappen nadat een bijzondere act gelukt was. En de lach van een kind blijft aanstekelijk.

Dus dat was onze familiedag: genieten van genietende mensen.