Deze week is het de week tegen pesten. Bij pesten denk je al snel aan uitschelden of fysiek contact, maar een andere veel voorkomende vorm van pesten is buitensluiten. Dit overkwam ook Anouk (23). Ze ondervond psychische problemen. Doordat ze tijdens haar middelbareschooltijd vaak werd buitengesloten raakte ze in een depressie en beschadigde ze zichzelf. 

Anouk is een verlegen vrouw en heeft zichzelf altijd al makkelijk op de achtergrond weten te plaatsen. Ze heeft een fijne basisschooltijd gehad, maar haar middelbareschooltijd was lastiger. Ze had al snel het gevoel dat ze er niet toe deed. In een klas vol tieners werd ze dan ook vaak buitengesloten. Tijdens de pauzes zat ze altijd alleen. ‘Niemand kwam naast me zitten. Ik voelde me heel eenzaam en ging mezelf vaak afvragen of ik iets verkeerds deed.’

Zelfbeschadiging

Het buitensluiten had een enorme impact op Anouk. Ze wist zich geen raad en had het gevoel dat ze er met niemand over kon praten. ‘Ik had zoiets van: ik doe er toch niet toe dus waarom zou iemand mijn verhaal aan willen horen?’ Dat gevoel werd alleen maar erger en erger. Uiteindelijk kwam Anouk in een diep dal terecht. ‘Ik wilde mezelf eigenlijk veranderen om erbij te kunnen horen. Puur om mijn gevoel een plekje te kunnen geven, ben ik uiteindelijk begonnen met zelfbeschadiging. In die tijd ben ik ook depressief geweest.’

Gelukkig vond Anouk steun in poëzie en muziek. ‘Vooral muziek maken en zingen, daar kon ik mijn gevoel in kwijt. Ik schreef ook gedichten en daar heb ik nu ook een bundel van uitgebracht.’ Ook kreeg Anouk in de derde klas wat meer aansluiting. ‘Het heeft een aantal jaren geduurd voordat ik realiseerde dat ik beter mezelf kon blijven. Langzaam kon ik steeds beter accepteren wie ik nou eigenlijk ben.’

De les

De belangrijkste les die Anouk eruit heeft gehaald: blijf jezelf! ‘Er is altijd wel iemand die je accepteert zoals je bent.’ Ook heeft ze spijt van het feit dat ze pas zo laat met iemand over haar gevoel is gaan praten. ‘Het is ook heel erg belangrijk om erover te praten. Toch denk ik wel dat daar op scholen veel meer aandacht aan besteed mag worden. Dat was er voor mij toentertijd niet, vandaar dat het voor mij pas zo laat is gebeurd. Maar praten is juist zo belangrijk. Ik heb uiteindelijk hulp gezocht en het heeft mij enorm geholpen om het er met iemand over te hebben.’

Wandelen tussen twee werelden

Anouk is zich hierdoor gaan inzetten om het taboe rondom de psychische problemen ontstaan door pesten te doorbreken. Ze loopt nu voor Wandelen tussen twee werelden. Ze wandelen 64 dagen door heel Nederland en gaan van provinciehoofdstad naar provinciehoofdstad om openheid te creëren. ‘Ik wil er anderen mee helpen en dus die openheid creëren zodat het taboe er een beetje vanaf gaat.’ Met hun actie steunen Tim en Anouk de organisaties Stichting Omgaan met Pesten en MIND.

We mochten één van Anouk haar gedichten publiceren:

Eenzaam,

Ik voel me vaak alleen

Alsof niemand mij begrijpt

Waar moet ik heen

Als niemand me vastgrijpt

Ik verlang naar praten

Maar ik vind mijn woorden niet

Ik voel me verlaten

Ik heb veel verdriet

Het is zo eenzaam

Het is zo alleen

Waarom gaat het zo langzaam

Waarom moet ik hier doorheen

Het alleen-zijn doet zo’n pijn

Ik wil dat ik verdwijn